جشن پوریم ؛ پایکوبی یهود در هولوکاست ایرانی

سال نو مبارک چند وقت پیش اظهارات چند سال پیش نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی دیدم که گفته بود :

2500 سال پیش در دوران امپراطوری پارس می خواستند یهودیان را نابود کنند و شکست خوردند حالا هم ایران به عنوان وارث آن امپراطوری همین هدف را دنبال می کند ...

کمی که تحقیق کردم متوجه شدم قضیه از چه قرار است ! و منظور ایشان چه واقعه و حادثه ای بوده ... این ایام تقریبا مصادف با وقوع آن جریان می باشد که بهانه ای شد برای بررسی این ادعا...

یکی از جشن‌های مذهبی یهودیان چه در ایران و چه در فلسطین‌اشغالی و یا هر نقطه از جهان ؛ جشن پوریم است؛ هر ساله در تمام نقاط یهودی نشین دنیا و مخصوصا در اسرائیل در روزی خاص به شکرانه عنایت ویژه خداوند به یهودیان ایران باستان ؛ جشن مفصلی ترتیب داده می شود که بارزترین مراسمات این جشن مشروب خواری در حد جنون است !!!

نوشیدن خون یا نوشیدنی به رنگ خون به عنوان نمادی از خونخواهی و خونخواری یهودیان نسبت به ایرانیان از جمله رسوم یهودیان در این روز است. 

آبشخور این جشن از کتابی در تورات به نام “اِستِر” می‌باشد. در اسطوره‌های دینی یهود “استر” زنی است ، برادر‌زاده‌ی مردی به نام “مُردخای” که در ادبیات دینی یهود این دو با نام “استر و مردخای” شناخته می‌شوند و آرامگاه هردوی ایشان در کنار یکدیگر در یک مقبره در شهر همدان ایران می‌باشد که از اماکن مقدس و زیارتگاه یهودیان است

بازیگران داستان پوریم در تورات یک زن یهودی به نام استر، عموی او مردخای و خشایارشا، شاهنشاه ‌هخامنشی است که در تورات نام او “اخشوروش” ذکر گریده و “هامان” وزیر شاهنشاه ایران می‌باشد.

پوریم از کلمه «پور» به معنی «قرعه» گرفته شده که اشاره به قرعه‌ای دارد که هامان وزیر خشایارشاه برای مشخص کردن مناسب‌ترین روز نابودی یهودیان ایران انداخت.

 داستان پوریم به روایت کتاب عهد عتیق(عهد عتیق از معتبر ترین منابع مذهبی و تاریخی یهودیان است)

اخشورش در سال سوم پادشاهی خود میهمانی با شکوهی در کاخ شوش برگزار می‌کند و پس از آنکه دل پادشاه از شراب خوش شد، فرمان می‌دهد که ملکه اش (وشتی) را با تاج ملوکانه به حضور پادشاه بیاورند تا زیبائیش را به بزرگان و سایر مردم نشان دهد چون زنی نیکو منظر بود، اما ملکه از این کار خود داری می‌کند. شاه بسیار خشمگین می‌شود و پس از مشورت با بزرگان کشور ملکه را بر کنار می‌کند ... همچنین اخشورش تصمیم می‌گیرد در همه ولایت‌ها، نمایندگانی قرار دهد تا دختران شایسته را به دار السلطنه شوش بیاورند و دختری که در دیدگاه پادشاه پسند آید به عنوان شهبانو برگزیده شود. در این میان پادشاه دختری به نام «هدسه» را می‌پسندد و به شهبانویی بر می‌گزیند که این شخص بعداً اِستر نام می‌گیرد. استر پسر عمویی به نام مُردخای دارد که وی را تربیت کرده است (مردخای از قبل در دارالسلطنه شوش بوده است). استر یهودی بوده اما این موضوع را به درخواست مردخای پنهان می‌کرده است. در این داستان ذکر می شود که مردخای توطئه ای را که دو تن از خواجه سرایان بر ضد شاه ترتیب داده بوده اند کشف می‌کند ...  و همین موضوع بعد ها باعث ترفیع وی می‌شود ... یکی از بزرگان کشور به نام هامان بن همداتای اجاجی که از بی‌حرمتی مردخای و تعظیم نکردن او دل آزرده است، کینه یهودیان را به دل گرفته و با دلایلی مانند اینکه شرایع قوم یهود مخالف همه قوم‌ها است، از شاه اجازه می‌خواهد تا تمام آنان را به هلاکت رساند ... ولی مردخای از جریان آگاه شده و بسیار غمگین می‌شود. مردخای از استر می‌خواهد که جلوی این کار را بگیرد ... استر پادشاه را به همراه هامان به دو میهانی دعوت می‌کند ... در میهمانی دوم به پادشاه می‌گوید که یهودی است و هامان قصد نابودی قوم یهود را دارد ... و در ادامه استر حکمی از شاه می‌گیرد که به موجب آن یهودیان از انهدام رهایی می‌یابند و دشمنان یهود به ویژه هامان به دار آویخته می‌شوند و در ادامه بیان می‌شود که یهودیان ۷۷ هزار نفر از مبغضان خویش را کشتند و از دشمنان خود آرامی یافتند اما دست خود را به تاراج نگشادند .

متن کامل کتاب استر

در مورد صحت و سقم این واقعه باید گفت تاریخدانان کشورمان ایراداتی را از لحاظ تاریخی بر این واقعه وارد نمودند که سعی می کنم به صورت خلاصه به آنها اشاره کنم (تلخیص شده از سایت خردگان):

·        یکی از رویداد‌های جالب و مهم باستان شناسی در قرن بیستم میلادی، کشف طومار‌هایی در منطقه قمران فلسطین بود که به «طومارهای دریای مرده» شهرت یافته اند . به طور خلاصه در این طومارهای کهن، می‌توان بسیاری از مطالب کتب عهد عتیق را یافت. شاید آنچه در بحث ما اهمیت داشته باشد، این است که در این طومارها «کتاب استر»  که این واقعه را نقل نموده کاملا غایب است.

·     نویسنده کتاب استر نامعلوم است و حتی مشخص نیست دقیقاً در چه زمانی نوشته شده است! البته اکثر پژوهشگران احتمال می‌دهند که این متن بعد از کشورگشایی‌هایی اسکندر مقدونی و در دوره هلنیستی تدوین شده باشد.

·     داستان استر تنها در منابع یهودی بیان شده است و نشانی از آن در گفته مورخان یونانی و آثار به جا مانده از ایران باستانی نیست. در حالی که در کتاب استر ادعا می‌شود که چگونگی معظم ساخته شدن مردخای توسط پادشاه در کتاب تواریخ مادی وپارسی مکتوب است، اما در منابع کنونی به جز منابعی که در اصل ریشه در منابع یهودی دارند، این داستان دیده نمی‌شود.

·     از اشارات کتاب استر می‌توان برداشت کرد که دوره هخامنشیان مد نظر نویسنده این داستان است، برای مثال از فرمانروایی اخشورش از هند تا حبش و دارالسلطنه شوش می‌گوید، یا از نشست بزرگان پارسی و مادی سخن به میان می‌آید که همسان با شرایط هخامنشیان است.اما در همین کتاب استر مواردی گفته می‌شود که تناقض آشکار با دوره هخامنشیان دارد. با توجه به کتیبه‌های هخامنشی می‌دانیم که شاهنشاهی هخامنشی بیست و چند ایالت داشته است ، اما در کتاب استر، ١۲٧ ولایت برای فرمانروایی اخشورش قائل می‌شود لازم به ذکر است که از کتیبه‌های شاهنشاهان هخامنشی می‌توان پی برد که آنها به صورت رسمی با نام بردن ایالت‌ها، قلمروی خود را معرفی می‌کردند؛ در هیچ کدام از کتیبه‌های شاهنشاهان هخامنشی ١۲٧ ایالت شمرده نمی‌شود.

جدای از بحث های تاریخی اشکالاتی نیز بر تصویر سازی های این داستان وارد است :

·     از پادشاه ایران در این داستان یک چهره بی‌مسئولیت ترسیم می‌شود، در حالی که بر اساس همین داستان، این پادشاه با قدرت تمام از هند تا حبش بر ١۲٧ ولایت حکمرانی می‌کند!

·        هامان به دلیل تعظیم نکردن مردخای بر او، تصمیم به نابودی تمام یهودیان می‌گیرد و پادشاه هم خیلی ساده اجازه نابودی یهودیان را به هامان می‌دهد، بعدها که پادشاه متوجه می‌شود که یهودیان بی‌گناه هستند، خیلی ساده اجازه نابودی دشمنان یهودیان را به استر و مردخای می‌دهد.

·        پادشاه به یهودیان اجازه می‌دهد تا اطفال و زنان دشمنان خود را نابود کنند و حتی اجازه تاراج را هم به یهودیان می‌دهد اما در پایان داستان اشاره می کند که یهودیان پس از نابودی دشمنان خود دست به اموال آنها نزدند !

·        در داستان استر از ضیافتی یاد می‌شود که ۱۸۰ روز به طول انجامید و حشمت فارس و مادی از امرا و سرورانِ ولایت‌ها بحضور پادشاه آمده بودند؛ این مدت هم اغراق آمیز و غیر قابل باور به نظر می‌آید و در میان جشن‌های ایرانیان اشاره ای به چنین جشنی نیست و هیچ جشن ایرانی به مدت ۱۸۰ روز به طول نمی‌انجامید.

واقعه پوریم و سیزده بدر 

شاید شنیده باشید که دلیل بیرون رفتن مردم در روز سیزده بدر به دلیل نحسی این روز است و برخی هم نحسی این روز را به دلیل تقارن این روز با واقعه پوریم می دانند !

باید گفت ابتدا باید نحسی این روز را ثابت کرد و بعد تقارن این روز با واقعه پوریم را بررسی کرد... 

برخی مورخان بر این عقیده اند که درمورد روز سیزده بدر چیزی در منابع کهن تاریخی ذکر نشده است و در منابع متاخر به عنوان روز سعد یعنی روز نیکو و خوب یاد شده با این مبنا می توان «بدر» را به دست و دره و طبیعت درآمدن تعبیر کرد که به نظر تعبیر درستی می تواند باشد.

از طرفی به چند دلیل جشن پوریم و سیزده بدر ایرانی ها نمی تواند در یک روز باشد چون از طرفی یهودیان به مناسبت های خود و برگزاری آن در تاریخ های مشخص شده تقویم عبری مقید هستند و از طرفی دیگر هرچقدر هم بخواهیم با توسل به بحث اختلاف تقویم شمسی (تقویم ایرانی) و تقویم قمری (تقویم عبری یهودیان) این دو روز را با هم تطبیق بدهیم باید این نکته رادر نظر بگیریم که جشن پوریم اساسا یک جشن زمستانی ست و سیزده بدر یک آیین بهاری .

از طرفی مورخین اثبات نموده اند که درصد سال گذشته این دو روز هیچگاه با هم تطابق نداشتند و این مطلب بر مطالب بالا صحه می گذارد و بیش ازپیش اثبات می کند که سیزده بدر ایرانی نحس نیست  و با جشن پوریم رابطه ای ندارد .

نتیجه گیری :

به نظر می رسد که بررسی این واقعه بسیار فنی و ظریف است و نیاز به یک بررسی بسیارجامع با یک تاریخی دارد ولی آنچه که مسلم و مهمتر از بحث های اثبات تاریخی است ؛ این است که یهود به این قضیه را که در معتبرترین کتب تاریخی و مذهبی خودش آورده ، از مسلمات دینی خود می داند(شاهد این مطلب اهدای کتاب استر از طرف نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل به اوباما رئیس جمهور آمریکا ست که چندسال پیش انجام شد و یا اظهار نظر همین فرد در مورد امپراطوری پارس و مقایسه آن با حکومت فعلی ایران که در ابتدای این مقاله به آن اشاره شد...) و هر ساله این جشن را با شکوه تر از سال های قبل برپا می کند و این چیزی نیست جز عداوت و دشمنی یهودیان(رژیم صهیونیستی) با مردم ایران ...